Als je spreekt over nieuw toezicht, veronderstel ik dat er ook oud toezicht is. Hoe oud is dat dan? Wat is toezicht eigenlijk? Wie oordeelt of bepaalt wat oud of nieuw toezicht is en wat goed of slecht is? Het is een steeds actueler onderwerp. Een onderwerp dat niet meer weg te denken is uit de diverse ‘boardrooms’. Dat is op zich al opmerkelijk en een verandering. De boardroom. In hoeverre is of moet (of was) een bestuurder betrokken bij het toezicht op zijn of haar organisatie? Gaat de commissaris wel of niet in gesprek met ‘de vloer’? Zeer betrokken of juist toezicht op afstand? Wanneer zit de commissaris op de stoel van de bestuurder of moet hij juist ver achter de stoel staan? De toezichthouder is immers de werkgever van de bestuurder.

Mijn voorkeur zou de leuning van de stoel zijn. Meekijken, sparren, overleggen maar wel met de nodige afstand. Goede verhoudingen zijn prima, zeer wenselijk zelfs. Vriendschap is op het randje. Toezicht is voortdurend in ontwikkeling en dat is maar goed ook. Soms gedreven door wetgeving, andere keer door zelfreflectie of maatschappelijke druk en regels zijn goed maar het is een middel. Laten we niet doorslaan door alles in regeltjes te vatten.

Nieuw Toezicht en trainingen

De commercie vaart wel bij veel goedbedoelde en verhelderende (vaak dure) trainingen. Basiskennis en verdieping is zeer zeker aan te bevelen maar een goed en gezond ‘boerenverstand’ is onmiskenbaar nodig. Kennis met elkaar delen is lovenswaardig. Niet voor niets dat Delfin Executives samen met Thuis & Partners en ICGI | Maastricht University het initiatief hebben genomen voor de Dag van de Limburgse Commissaris en het open platform Werkenalscommissaris.nl.

Nieuw Toezicht is zoals het leven

Integer handelen met het doel van de organisatie bovenaan. Of zoals ik mijn dochters steevast voorhoud: integriteit leer je niet, dan ben je. Met die instelling is toezicht net zoals het hele leven. In dat kader wens ik u een mooi oud en nieuw.