Loepverkopers kunnen gouden tijden tegemoet zien. Dat toezichthouders onder het vergrootglas komen, is niet eens zo erg. Als je je functie goed en naar eer en geweten uitoefent, mag de hele wereld zien wat je doet als het de organisatie, de medewerkers en de klanten / bewoners ten goede komt. Tot zover de theorie. Het gaat pas mis, of eigenlijk pas écht goed mis als de toezichthouders grip verliezen op de organisatie of nog erger op de bestuurder. Een goede werkverhouding is prima, te amicaal kan risicovol zijn.

Discriminatie bij woningtoewijzing

Een sprekend voorbeeld haalde afgelopen weken de pers. Woningstichting de Voorzorg uit Hoensbroek discrimineerde in het verleden bij woningtoewijzingen volgens de diverse media. De huidige interim-directeur en de Raad van Commissarissen (”RvC’‘) gaven aan geschokt te zijn en brachten het nieuws zelf naar buiten. De discriminerende selectie zou hebben plaatsgevonden tussen 2013 en 2016. Selectie op basis van huidskleur, geur, ziektes, seksuele voorkeur en godsdienst.

Diezelfde Woningstichting kwam ook al in 2017 in het nieuws toen de toenmalige directeur op non-actief werd gesteld na een vernietigend rapport van de Autoriteit Woningcorporaties. De relaties waren ‘te close’. De eigen rol van de RvC was te onzichtbaar. Verder werd de onderneming van de zoon van een adviseur ook nog ingehuurd als klusbedrijf. Integriteit was ver te zoeken. En nu weer de discriminatie waarvan de Woningstichting zelf melding maakt. Goed dat de huidige RvC en interim-directeur schoon schip willen maken en orde op zaken stelt.

Toen ik dit las dacht ik direct aan de leden van de toenmalige RvC. De wijze waarop op discriminerende wijze woningen werden toegewezen, speelde blijkbaar al jaren. Hoe kan het dat die signalen niet zijn doorgedrongen tot de RvC. Stond men open voor de signalen? Het was volgens de berichtgeving bijna beleid dus dan heb je het niet meer over incidenten. Overigens zijn incidenten in dit kader ook al verwerpelijk, maar dat ter zijde. De vraag komt boven drijven wat de RvC zélf heeft gedaan in de contacten met medewerkers en huurders. Als er een angstcultuur heerst, dien je daar als RvC je voelsprieten voor te gebruiken en naar te handelen. Deze sensitiviteit is een must voor elke toezichthouder bij het behoorlijk uitoefenen van je functie. Toegegeven, de commissarissen wijzen niet zelf toe (althans dat hoop ik) maar er is wel een verantwoordelijkheid om goed toezicht te houden op de gang van zaken én op de directeur.

Signalen

De Voorzorg is maar een voorbeeld maar wel een extreem voorbeeld. Nog afgezien van het onderwerp, de vermeende discriminatie, is het interessant om na te gaan hoe toezichthouders onafhankelijk signalen kunnen ontvangen en of ze daarvoor ontvankelijk zijn. Zijn de toezichthouders wel bekend bij medewerkers en cliënten? En andersom…kennen de toezichthouders de organisatie? Het meest eenvoudige en doeltreffende ligt eigenlijk voor de hand. Ga in gesprek. Zorg dat je zichtbaar bent bij zowel huurders, cliënten als medewerkers. Waak ervoor dat je niet alleen naar de formele overlegmomenten gaat maar toon je betrokkenheid. De ene keer mét en de andere keer zonder bestuurder. Kandidaat toezichthouders die ik spreek, adviseer ik dit keer-op-keer. Blijf wel transparant en licht je directeur in maar laat ook merken dat hij of zij er niet altijd bij hoeft te zijn.

Het klinkt zo eenvoudig maar is enorm doeltreffend en kan helpen op vervelende zaken te voorkomen. Toezicht ligt onder het vergrootglas. Gouden tijden voor loepverkopers.