In mijn eerste artikel over dit onderwerp heb ik een aantal voorbeelden genoemd en thema’s waaronder: de Giro en de relatie tot de WADA, de dubbelfunctie van Jan van Halst bij FC Twente.

In het tweede artikel ga ik het theoretisch kader van Governance in de sport met u behandelen om daarna in de volgende artikelen aan de hand van tal van voorbeelden, waaronder de beide zo juist genoemde voorbeelden, een aantal aanbevelingen te doen.

Het theoretische kader

Op initiatief van de toenmalige voorzitter van NOC*NSF, Hans Blankert heeft de Algemene Ledenvergadering (ALV) van NOC*NSF in november 2003 besloten een commissie (Cie Loorbach) in te stellen die aanbevelingen moest opstellen voor de aangesloten sportbonden. Met nadrukkelijk de verwachting dat de rest van de sportwereld deze aanbevelingen ook zou overnemen, om te komen tot “goed sportbestuur”, zeg maar een Governance Code voor de sport. De sport liep, niet voor het eerst in reglementering, achter eerdere initiatieven aan in het bedrijfsleven (Code Tabaksblat), voor Cultuur (de Cultural Governance Code) en voor de gezondheidszorg (de Health Care Governance).

In de ALV van NOC*NSF van mei 2005 werden uiteindelijk de aanbevelingen van de Cie. Loorbach aangenomen en waren de 13 principes van Goed Sportbestuur een feit. In feite zijn de aanbevelingen toegespitst op de volgende 7 hoofdthema’s:

• Eenheid van beleid, organisatie en structuur
• Financiën, vermogensbeheer en de rol van de accountant
• Besturingsmodel, het Bestuur, de zittingstermijn en het aftreden
• Integriteit en het functioneren van het Bestuur
• De directie en haar taken en haar rol in de organisatiestructuur
• De Algemene Ledenvergadering
• De statuten, nadere reglementering, over onder meer tuchtrecht, doping, discriminatie en seksuele intimidatie.

De 13 aanbevelingen die zijn opgesteld bevatten in wezen niet zoveel verrassende zaken voor iedereen die ingevoerd is in de al eerder gepubliceerde Governance Codes, maar vooral het laatste aandachtsgebied bevat natuurlijk veel elementen die specifiek sport gerelateerd zijn.

Laat ik in dit artikel het eerste hoofdthema kort bespreken en toelichten aan de hand van een van de twee al eerder genoemde voorbeelden de Giro d’Italia.

Eenheid van beleid, organisatie en structuur is helaas in de sportwereld nog ver te zoeken. Om te beginnen kennen de sportbonden vaak nog een getrapte structuur via regionale-, provinciale en centrale landelijke organisatie structuren. Die hebben vaak hun eigen reglementen, eigen financiën, eigen vertegenwoordigingsstructuren en eigen bureaus met werknemers. Het zal niemand verbazen dat deze afdelingsbesturen en organisaties er ook eigen beleid op na hielden. Welhaast legendarisch is de strijd geweest in een recent verleden bij het Nederlands Handbalverbond (NHV) om de afdelingsstructuur die er was op te kunnen heffen om eindelijk centraal beleid, voor de sport en financiën, mogelijk te kunnen maken.

Om op een van de twee voorbeelden terug te komen die ik in het eerste artikel noemde, is de wielersport een goed voorbeeld. De wereldwielerbond (UCI), is niet het ultieme leidinggevende orgaan in deze tak van sport, die de ultieme bevoegdheid heeft over, doping en tuchtrecht en wie qua sterkte of wereldranglijst rangschikking in welke koersen mag starten, zoals men logischerwijs wel zou denken. Dat blijkt uit het volgende. Berucht is de verstandhouding tussen de eigenaar/ organisator van de belangrijkste wielerkoers ter wereld, de Tour de France, de Amoury Sport Organisation (ASO), onderdeel van Editions Philippe Amaury (EPA) een media concern met belangen in kranten (L’Equipe en le Parisien) en een TV kanaal. ASO is eigenaar/organisator van onder meer vele wielerwedstrijden (o.a. Luik Bastenaken Luik, Parijs-Roubaix etc,), maar ook actief, in de auto-, motor-, paarden-, en golfsport.

De ASO bepaald wie start in de Tour de France. De organisatie heeft nu al aangekondigd dat wanneer de salbutamol zaak van Cris Froome niet is opgelost, ze Cris Froome zullen verbieden te starten in de Tour de France van 2018.  Wie is er nu de “baas” in de wielersport? Waar is de eenheid van organisatie, beleid en structuur? Hoe duidelijk is de reglementering omtrent doping en tuchtrecht? Wordt vervolgd.