De weekends zijn in huize Ruiters vaak gereserveerd voor hockey van Fleur en Britt, onze kinderen van resp. 9 en 13 jaar. Als u mij volgt op Twitter of Facebook, dan bent u daar ongetwijfeld vaker getuige van. Beiden zijn fanatiek tot op het bot. Graag kijk ik ook als de tijd het toe laat naar hun trainingen. Naast de technische en conditionele training, is er tijd voor een heerlijk potje hockey met aansluitend de tactische voorbespreking voor de komende wedstrijd. Dat klinkt allemaal logisch en de kinderen beleven de grootse lol.

Neem nu Britt. Britt hockeyt bij HC Nova, een fusieclub van de hockeyclubs Kerkrade en Heerlen. Dat fusietraject is al een opiniebijdrage waardig maar ik neem u graag mee naar haar laatste wedstrijd, een drieluik. Tijdens de duels, die ze overigens met verve won (excuses fans van de hockeyclubs uit Roermond en Weert), werd ik getriggerd door het inzicht van de coach die zijn kennis en ervaring vol passie en drive doorgaf aan het team. Britt is aanvoerder. De aanwijzingen van haar coach nam ze op en bracht ze puntgaaf over op haar team. Een mooi schouwspel met een goed eindresultaat door samenwerking en goede leiding.

Prompt kwam de vergelijking bij me op van een Raad van Toezicht die ik onlangs mocht bijstaan in de werving van een nieuwe voorzitter. Ik nodig Raden van Toezicht en Commissarissen graag uit om eens te kijken bij een hockeywedstrijd van mijn dochters of eigenlijk al bij de training. Kinderen van pakweg 13 jaar begrijpen door hun liefde voor de sport, het vak nog sneller dan wij volwassenen met veel opleidingen en trajecten. Die liefde voor de sport is ook van belang bij toezichthouders, liefde voor het vak.

Vooruitkijken

De coach, lees de voorzitter van de RvT, kijkt vooral strategisch vooruit. Niet alleen de komende wedstrijd, nee, het hele seizoen. Waar is die stip op de horizon, waar willen we naar toe met onze organisatie (het hockeyteam). Even terugkijken maar dan vooral vooruit. Strategische visies zijn belangrijker dan (verplichte) jaarverslagen waarin we schrijven hoe fantastisch het jaar was, hoe vaak we getraind hebben en naar welke bijeenkomsten we zijn geweest. Een visie. Vooruitblikken. Geen toezicht maar vooruitzicht. Als je achterom kijkt, zie je immers niet wat vooraan op het veld gebeurt.

De hockeycoach van Britt bezit de competenties om de strategische visie, met input van het team, door te geven aan Britt, de aanvoerder of bestuurder. De lange termijn (de beker) is het doel maar er moet nu gescoord worden. De snelle beslissingen die genomen moeten worden in het veld, zijn de verantwoordelijkheid van de individuele spelers die een team vormen en aanwijzingen van de bestuurder (aanvoerder) opvolgen. De aanvoerder staat bewust achteraan in het veld zodat het overzicht bewaard wordt. Niet voor de troepen uit want dan zie je niet wat achter je gebeurt.

Succes bereik je samen

Duidelijk is ook dat niemand zonder elkaar kan. De Raad van Toezicht kan niet zonder bestuurder die weer niet kan functioneren zonder team. Het succes van een organisatie bereik je samen, net zoals de coach de aanvoerder en het team. En natuurlijk moet het geheel gefaciliteerd worden. De telefoniste in een organisatie is net zo cruciaal als de ouders van sportende kinderen die zorgen voor schone kleren. Samen bereik je meer zolang de stip op de horizon maar duidelijk is. De term Raad van Toezicht mag wat mij betreft dan ook veranderd worden in Raad van Vooruitzicht, in het belang van het team.